အဓိကၿပိဳင္ဘက္

စင္ကာပူတြင္ စာရင္းအင္းပညာျဖင့္ ဘဲြ႕ရအၿပီး ငါးႏွစ္ခန္႔စာရင္းစစ္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ နည္းပညာကုမၸဏီတစ္ခုတြင္ Chief Financial Officer အျဖစ္လည္းေကာင္း အလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ကိုယ္ပုိင္စီးပြားေရးအႀကံ ေပးလုပ္ငန္းတစ္ခုကို ၂၀၀၅ တြင္ စတင္တည္ေထာင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ စစခ်င္းအခန္းက်ဥ္းကေလးတစ္ခုတြင္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ခန္႔ၿပီး စားပဲြႏွစ္လုံးႏွင့္ အလုပ္စခဲ့သည္။ သူမ်ားဆီမွာလခစားလုပ္ေနရင္း ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းတစ္ခု စတင္လုိက္ျခင္းသည္ အလြန္ပင္ မေရရာေသာကိစၥတစ္ခုျဖစ္ေလသည္။ အထူးသျဖင့္ စာရင္းစစ္ႏွင့္ စာရင္းကိုင္အလုပ္မွ လုပ္ငန္းရွင္ဘ၀သို႔ ကူးေျပာင္းရျခင္းသည္ အလြန္ပင္ မလြယ္ကူေသာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတစ္ဦးအေနႏွင့္ စင္ကာပူလုိႏုိင္ငံမ်ဳိးတြင္ လုပ္ငန္းတစ္ခုထူေထာင္ျခင္းသည္ ပိုမိုခက္ခဲေလသည္။
.
စာရင္းကိုင္ႏွင့္ လုပ္ငန္းရွင္
စာရင္းကိုင္ဘ၀ႏွင့္ လုပ္ငန္း ရွင္ဘ၀၏ အဓိကကြာျခားခ်က္ တစ္ခုသည္ ေတြးေခၚတီထြင္ဆန္း သစ္မႈ ျဖစ္သည္။ စာရင္းကိုင္တစ္ ေယာက္သည္ ပုံမွန္သတ္မွတ္ထား ေသာ ဥပေဒလုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ား ကို အတိအက်လုိက္နာဖို႔ လိုအပ္ သည္။ သို႔ေသာ္ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ ေယာက္သည္ ေတြးေခၚတီထြင္ ဆန္းသစ္မႈႏွင့္ ျဖတ္ထုိးဉာဏ္အ လြန္ေကာင္းရန္ လုိအပ္သည္။ သမား႐ိုးက် လမ္းေဟာင္းကို ေဖာက္ထြက္ရန္ အစဥ္အၿမဲႀကိဳး စားေနရၿပီး စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း မ်ားကို အတိအက်လုိက္နာဖို႔ မလုိေပ။ စာရင္းကိုင္မ်ားျဖတ္ထိုးဉာဏ္  ေကာင္းလြန္း၍ ကမၻာ့အႀကီးဆုံး ကုမၸဏီမ်ား၊ ဘဏ္မ်ားႏွင့္ စာရင္း စစ္အဖဲြ႕မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ ဖူးသည္။
.
  အဂၤလန္အေျခစုိက္ႏွစ္ ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္သက္တမ္းရွိ ေသာ Barings ဘဏ္သည္ စင္ ကာပူႏုိင္ငံတြင္ တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦး မွ အ႐ႈံးမ်ားကိုမေပၚေအာင္ ဆန္း သစ္ေသာစာရင္းမ်ား (Creative Accounting) ျဖင့္ ဖုံးဖိရင္း ၁၉၉၅ တြင္ ဘဏ္တစ္ခုလုံးပိတ္ လုိက္ရသည္အထိ အ႐ႈံးေပၚခဲ့ သည္။ အလားတူအေမရိကန္ႏုိင္ငံ ၏ အႀကီးဆုံးစြမ္းအင္ကုမၸဏီတစ္ ခုျဖစ္ေသာ Enron ကုမၸဏီသည္ စာရင္းမ်ားလိမ္လည္ျပသမႈ ေၾကာင့္ ၂၀၀၁ တြင္ ေဒ၀ါလီခံ လုိက္ရသည့္အျပင္ ကမၻာတြင္ထို အခ်ိန္က အႀကီးဆုံးစာရင္းစစ္အ ဖဲြ႕ငါးခုမွ  တစ္ခုျဖစ္ေသာ Arthu -r Andersen သည္လည္း စာရင္း စစ္အျဖစ္ ထိုစာရင္းလိမ္ျပသည့္ ကိစၥကို စစ္ေဆးမေတြ႕ရွိသည့္အ တြက္ အေမရိကန္အစိုးရ၏ အေရးယူျခင္း ခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ဆုံး ပိတ္ ပစ္ခဲ့ရသည္။
.
စာရင္းအင္းလုပ္ကိုင္ရင္း အေျခက်လာေသာအခါ အားလုံးကုိတိတိက်က် မွန္မွန္ကန္ကန္ ေဘာင္ထဲက သြားခဲ့မိသည္။ ထိုအခ်ိန္ တြင္ လုပ္ငန္းရွင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ရေသာအခါ တိက်မွန္ကန္ဖို႔ထက္ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ေရးႏွင့္ အျမတ္အစြန္းရေရးကို ပိုမိုအာ႐ုံစိုက္လာ ရသည္။ ေဘာင္ေတြကို ျဖတ္ ေက်ာ္သင့္လွ်င္ ျဖတ္ေက်ာ္ရသည္။
.
လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးျဖစ္လာ ေသာအခါ စားသုံးသူသည္ အၿမဲ မွန္ကန္သည္ဟု ႏွလုံးသြင္းထားရ သည္။ ကိုယ့္ေဖာက္သည္မ်ား စိတ္တုိင္းက် အဆင္ေျပေစရန္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေပးရသည္။ စာရင္းစစ္ႏွင့္ စာရင္းကိုင္အလုပ္ သည္ ထိုအခ်က္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္သည္။ စားသုံးသူေဖာက္သည္ စိတ္တုိင္းက်လုိက္လုပ္၍ မရ။ စာ ရင္းအင္းမွန္ကန္မႈက ပိုၿပီးအဓိက က်သည္။ စာရင္းစစ္ေနရင္း မမွန္ မကန္လုပ္ခုိင္းေသာသူမ်ားရွိလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းအလုပ္ကို ရပ္ၿပီး အစုိးရ ထိတုိင္တန္းဖို႔၊ သတင္းပိုဖို႔တာ၀န္ ရွိသည္။ လုပ္ငန္းရွင္အေနႏွင့္ ထုိ ကဲ့သို႔ ျပဳမူပါက မည္သည့္အလုပ္ မွရေတာ့မည္မဟုတ္ဘဲ လုပ္ငန္း ပိတ္ရဖို႔သာ ရွိသည္။
.
လုပ္ငန္းရွင္ႏွင့္ စာရင္းကိုင္ တုိ႔၏ တျခားကြာျခားခ်က္သည္ လုပ္ငန္းတစ္ခုအေပၚ တန္ဖိုးသတ္ မွတ္မႈ ျဖစ္သည္။ စာရင္းကိုင္သည္ လုပ္ငန္းတစ္ခုကို တန္ဖိုးသတ္ မွတ္ရာတြင္ လက္ရွိတန္ဖိုးႏွင့္ ယ ခင္တန္ဖိုးမ်ားေပၚတြင္ မူတည္ၿပီး တန္ဖုိးသတ္မွတ္သည္။ လက္ရွိ ပိုင္ဆုိင္မႈႏွင့္ ေပးရန္ရွိေသာ တန္ ဖိုးမ်ားကို တြက္ခ်က္ၿပီးမွ လက္ က်န္ျဖင့္တန္ဖိုးသတ္မွတ္သည္။ လုပ္ငန္းရွင္အေနႏွင့္ လုပ္ငန္းတစ္ ခု၏တန္ဖိုးကို အနာဂတ္တြင္ ရလာႏုိင္သည့္ ၀င္ေငြအခြင့္အလမ္းမ်ား ျဖင့္ သတ္မွတ္ရသည္။ လူမႈကြန္ရက္ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္သည္ Whatsapp ဟု ေခၚေသာ အင္တာနက္ျဖင့္ ဆက္သြယ္စာပုိ႔သည့္ ကုမၸဏီကို ၂၀၀၄ တြင္ ေဒၚလာသန္းေပါင္း တစ္ေသာင္းကိုးေထာင္ေပး၍ ၀ယ္ ယူခဲ့သည္။ ထုိသို႔ ၀ယ္ယူခဲ့ခ်ိန္တြင္ Whatsapp သည္ ေဒၚလာ ၁၃၈ သန္းအ႐ႈံးေပၚေနခဲ့သည္။ ေဖ့စ္ ဘြတ္ခ္သည္ အ႐ႈံးေပၚေနေသာ လုပ္ငန္းတစ္ခုကို တန္ဖိုးမ်ားစြာ ေပး၀ယ္ခဲ့သည့္ အဓိကအေၾကာင္း မွာ အင္တာနက္ျဖင့္ စာပို႔ဆက္ သြယ္ေသာစနစ္သည္ သူ၏စနစ္ ကို ၿခိမ္းေျခာက္လာပုံမွာ အသုံးျပဳ သူသန္းေလးရာခန္႔ ရွိလာ၍ ျဖစ္ သည္။ ေနာက္ဆုံး ထို Whatsapp အသုံးျပဳသူမ်ားကို ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္သို႔ အလိုအေလ်ာက္ ခ်ိတ္ဆက္ရန္ လုပ္ေဆာင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ စာ ရင္းဇယားႏွင့္တြက္ခ်က္လွ်င္ ေဒၚ လာသန္းေပါင္းရာခ်ီအ႐ႈံးေပၚေန ေသာ Whatsapp သည္မည္သည့္ တန္ဖိုးမွမရွိေပ။ သို႔ေသာ္ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးအေနျဖင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ကို တည္ေထာင္သူ Mark Zucker -berg အတြက္မူ ေရွ႕အလားအ လာတန္ဖိုးမ်ားကို တြက္ခ်က္ၿပီး ေဒၚလာသန္းေသာင္းေပါင္းမ်ား စြာေပး၍ ၀ယ္ယူခဲ့သည္။
.
ထုိအတူ စာရင္းအင္းပညာ အတြက္ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္း၊ သင္ တန္းေက်ာင္း၊ တကၠသိုလ္ႏွင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ ဘဲြ႕အသီးသီး ရွိေသာ္လည္း လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးျဖစ္ရန္ သင္တန္းေက်ာင္းဟူ၍ မရွိ ေပ။ တခ်ဳိ႕စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္နည္း သင္တန္းေက်ာင္းမ်ား ရွိေသာ္ လည္း ထုိေက်ာင္းမ်ားမွ ထြက္လာ တုိင္းေအာင္ျမင္ေသာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးျဖစ္လာရန္ မည္သည့္အာမခံခ်က္မွ ေပးမထားေပ။
.
ထုိသို႔မတူညီသည့္ အေျခအ ေနႏွစ္ခုကို ေက်ာ္ျဖတ္ရင္း လုပ္ ငန္းတစ္ခုကို လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ  သို႔ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရ သည္။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ ၾကာေသာအခါ စင္ကာပူတြင္ ျမန္မာရြာေလးတစ္ခုအျဖစ္ တင္စားေခၚ ေ၀ၚသည့္ ျမန္မာဆုိင္မ်ားႏွင့္ လုပ္ငန္းအမ်ားစုရွိရာ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမနားမွ ပင္နီဆူလာပလာဇာသို႔ ႐ုံးခန္းေျပာင္းေရႊ႕ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ပိုင္းတြင္ စင္ကာပူရွိ ျမန္မာလုပ္ငန္းမ်ားသာမက ျမန္မာျပည္မွ စင္ကာပူသို႔ လုပ္ငန္းတုိးခ်ဲ႕လာေသာ ျမန္မာလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အမ်ားအျပားအလုပ္လာအပ္ၾက ေတာ့သည္။ စင္ကာပူ၏ စာရင္းအင္းႏွင့္ ဥပေဒမ်ားကို ရွင္းျပႏုိင္႐ုံမက ျမန္မာလိုပါ ဆက္သြယ္ေျပာဆုိႏုိင္သည့္အတြက္ တစ္ႏွစ္အတြင္းလုပ္ငန္းမ်ား တုိးတက္လာ သည္။ ၂၀၀၇ တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ႐ုံးခဲြတစ္ခုထပ္မံဖြင့္လွစ္ကာ ျမန္မာျပည္မွ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကို စင္ကာပူႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ကုမၸဏီ ကိစၥမ်ား၊ စာရင္းအင္းႏွင့္ အခြန္ကိစၥမ်ားအပါအ၀င္ ဘဏ္လုပ္ ငန္းမ်ားႏွင့္ပါ ခ်ိတ္ဆက္ေပးႏုိင္ခဲ့ သည္။
.
အၿပိဳင္အဆုိင္
လုပ္ငန္းစတင္ခ်ိန္တြင္ မည္ သူမွ ဂ႐ုမထားၾကေသာ္လည္း အ လုပ္မ်ားစတင္လုပ္ကိုင္စျပဳလာ ႏုိင္ေသာ အခ်ိန္တြင္ အၿပိဳင္အဆုိင္ မ်ား စတင္ေပၚေပါက္လာေတာ့ သည္။ အျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ ကိုင္ေနေသာ ျမန္မာမ်ားအခ်ိန္ပိုင္း လုပ္ငန္းေလးမ်ား ထူေထာင္လာ ကာ ျမန္မာကုမၸဏီမ်ားကို ၀န္ ေဆာင္မႈေပးေသာ လုပ္ငန္းမ်ား အလွ်ဳိအလွ်ဳိေပၚလာေတာ့သည္။ ထုိသူတုိ႔သည္ ၀န္ေဆာင္ခမ်ားကို အဆမတန္ေစ်းေလွ်ာ့ယူၿပီးေစ်း ကြက္ကို ထိုးေဖာက္ေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အလုပ္အပ္ထား ေသာ လုပ္ငန္းရွင္အခ်ဳိ႕ ေရာက္လာၾကၿပီး ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္ ေလာက္နဲ႔ လုပ္ေပးေနတယ္။ ေစ်း မေလွ်ာ့ေပးရင္ တျခားမွာ အလုပ္ သြားအပ္မည္ဆုိၿပီး လာ၍ေစ်းဆစ္ၾကေတာ့သည္။
.
ထိုေစ်းႏႈန္းမ်ားသည္ ၀န္ ထမ္းစရိတ္၊ အခန္းငွားခႏွင့္ တ ျခားစရိတ္စကမ်ားႏွင့္ ခ်ိန္ထိုး ၾကည့္လွ်င္ လုံး၀တြက္ေျခမကိုက္ ႏုိင္။ အခ်ိန္ပိုင္းလုပ္သူအေနႏွင့္ တျခားတြင္ လုပ္ေသာအခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္တြင္ လစာ၀င္ေငြရၿပီး ျဖစ္  သျဖင့္ ရသေလာက္၀န္ေဆာင္ခ သည္ သူ႔အတြက္ အပို၀င္ေငြျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ ရပ္တည္ႏုိင္ေသာ္ လည္း လုပ္ငန္းတစ္ခုအေနႏွင့္ စရိတ္စကမ်ားရွိသျဖင့္ ထုိ၀န္ ေဆာင္ခႏွင့္ မည္သို႔မွ ၀န္ေဆာင္ မႈမေပးႏုိင္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္အပ္ ထားသူမ်ား ဆုံး႐ႈံးမည္ကိုလည္း တစ္ဖက္မွ စိုးရြံ႕မိသည္။
.
ထိုအေၾကာင္းကို အစ္ကိုတစ္ေယာက္လုိ ခင္မင္ေသာ ရန္ကုန္ မွ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးႏွင့္တုိင္ပင္ျဖစ္သည္။ သူကအေျခ အေနကို ေသေသခ်ာခ်ာ နား ေထာင္ၿပီး အႀကံေပးသည္။ ‘‘ဒီမွာ ညီေလး ... အစ္ကိုတို႔ မင္းဆီမွာ အလုပ္အပ္ထားတာ ေစ်းေပါလို႔ မဟုတ္ဘူး။ မင္းကိုငါတုိ႔လုပ္ငန္း ေတြအတြက္ ၀န္ေဆာင္မႈျပည့္ ျပည့္၀၀ ေပးႏုိင္မယ္ဆုိတာ ယုံ ၾကည္လုိ႔ အလုပ္အပ္ထားတာ။ တျခားလူေတြ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ အ လုပ္လုပ္ေပးႏုိင္တယ္ဆိုလည္း ငါတို႔ ကေတာ့ ေျပာင္းၿပီး အလုပ္အပ္ဖို႔ မရွိဘူး။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အလုပ္ ေျပာင္းအပ္မလဲဆိုရင္ မင္းကငါ တို႔ရဲ႕ အလုပ္ေတြကို ေသေသခ်ာ ခ်ာ၀န္ေဆာင္မႈ မေပးႏုိင္တဲ့ တစ္ ေန႔ေရာက္ရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ခင္ခင္ တျခားေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ ေပးႏုိင္တဲ့ဆီကို ေျပာင္းရမွာပဲ။ အဲ ဒီအတြက္ မင္းရဲ႕၀န္ေဆာင္ခေတြ ဟာ ေစ်းေပါဖို႔ မလိုဘူး။ ထုိက္ သင့္တဲ့ အျမတ္ရမွ မင္းလုပ္ငန္း လည္း ေရရွည္ရပ္တည္ႏုိင္မယ္။ ငါတို႔ကလည္း စိတ္ခ်လက္ခ်မင္း ကို အလုပ္အပ္ထားႏုိင္မယ္’’ဆုိ ၿပီး အႀကံေပးသည္။ သူ၏အႀကံ ေပးခ်က္ျဖင့္ လက္ရွိလည္ပတ္ေန ေသာလုပ္ငန္းကို ျပန္၍သုံးသပ္ ၾကည့္မိသည္။
.
အရည္အေသြးႏွင့္ ေစ်းႏႈန္း
လုပ္ငန္း၊ ၀န္ေဆာင္မႈႏွင့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားတန္ဖိုး သတ္မွတ္ ရာတြင္ ၀န္ေဆာင္မႈ၊ ပစၥည္းအ ရည္အေသြးကို ေစ်းႏႈန္းမ်ားျဖင့္ တုိင္းတာ၍ရသည္။ အေျခခံအား ျဖင့္ တန္ဖိုးကိုေလးမ်ဳိး ေလးစားခဲြ ျခားထားႏုိင္သည္။ ၀န္ေဆာင္မႈ ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ပစၥည္းေကာင္း ေကာင္းကို ေစ်းႏႈန္းႀကီးႀကီးျဖင့္ တန္ဖိုးသတ္မွတ္လွ်င္ အဖိုးတန္မႈ တစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ႏုိင္သည္။ ဥပမာ Apple မွထုတ္လုပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားသည္ အရည္အေသြး ေကာင္းေကာင္းကို ေစ်းႏႈန္းျမင့္ မားစြာျဖင့္ ေရာင္းခ်သည္။ အထူး သျဖင့္ ေစ်းကြက္တြင္ဦးေဆာင္ေန ေသာ ကုန္စည္အမွတ္တံဆိပ္မ်ား ထိုနည္းလမ္းျဖင့္ ေစ်းႏႈန္းသတ္ မွတ္ၿပီး အျမတ္မ်ားမ်ားရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ၾကသည္။ ၀န္ေဆာင္ မႈ၊ ပစၥည္းေကာင္းေကာင္းကို ေစ်း ႏႈန္းသက္သာစြာျဖင့္ ေရာင္းခ်ျခင္း ကို ေစ်းကြက္ထုိးေဖာက္ျခင္းဟု ေခၚႏုိင္သည္။ အထူးသျဖင့္ ၀န္ ေဆာင္မႈႏွင့္ ပစၥည္းအရည္အေသြး ေကာင္းေသာ္လည္း ေစ်းကြက္ တြင္ နာမည္မရေသးသျဖင့္ အ ရည္အေသြး  ေကာင္းေကာင္း ပစၥည္းမ်ားကို ေစ်းေလွ်ာ့ၿပီး ေစ်း ကြက္ကိုထိုးေဖာက္ရသည္။
.
တ႐ုတ္ျပည္ထုတ္လက္ကိုင္ ဖုန္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ Xiaomi, Oppo ႏွင့္ Huawei တို႔သည္ ေစ်း ကြက္ထိုးေဖာက္ေရးနည္းဗ်ဴဟာ ကုိ အသုံးျပဳၿပီး ဆမ္ေဆာင္းႏွင့္ iPhone တို႔၏ေစ်းကြက္ကိုရယူဖို႔ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ၀န္ေဆာင္မႈႏွင့္ အရည္အေသြး သိပ္မေကာင္း ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ေစ်းႀကီးႀကီး ျဖင့္ ေရာင္းခ်ျခင္းသည္ အျမတ္ ႀကီးစားတန္ဖိုး သတ္မွတ္ျခင္းျဖစ္ သည္။ အထူးသျဖင့္ ၿပိဳင္ဘက္မ်ား လုံး၀မရွိဘဲေစ်းကြက္ကို ကိုယ္တစ္ဦးတည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားခ်ိန္တြင္ အရည္အေသြးမေကာင္းေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္စြာျဖင့္ ေရာင္းခ်၍ရသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္စုခန္႔က ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းသည္ လက္ကိုင္ဖုန္းမ်ားကို ထုိနည္း ျဖင့္ ေရာင္းခ်ခဲ့ဖူးသည္။ ႏုိင္ငံတကာတြင္ ေဒၚလာရာဂဏန္းခန္႔သာေပးရေသာ လက္ကိုင္ဖုန္းမ်ား ကို ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၁၅ သိန္းျဖင့္ ေရာင္းခ်သည္။ အျပင္တြင္ ျပန္ေရာင္းေစ်းသိန္း ၃၀ ခန္႔အထိရွိခဲ့ ဖူးသည္။ ထုိေခတ္က ေဒၚလာေစ်းျဖင့္ ျပန္တြက္လွ်င္ လက္ကိုင္ဖုန္း တစ္လုံးကို ေဒၚလာတစ္ေသာင္းနီး ပါးခန္႔ ေပး၀ယ္ရသည္။ ထုိသို႔အျမတ္ႀကီးစားခဲ့ေသာ္လည္း ေစ်းကြက္တြင္ သူတစ္ဦးတည္းျဖစ္ သျဖင့္ အေတာ္ညံ့ေသာ ဖုန္းႏွင့္၀န္ေဆာင္မႈကို ေစ်းမတန္တဆ ေပး၀ယ္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ေစ်းကြက္တစ္ခုသည္ အရည္အေသြး နည္းေသာ ၀န္ေဆာင္မႈႏွင့္ ပစၥည္းမ်ားကို ေစ်းေပါေပါျဖင့္ ေရာင္းခ်ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိေစ်းကြက္သည္ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ေစ်းကြက္ျဖစ္ သည္။ လက္ရွိျမန္မာျပည္တြင္ နာမည္ေပါင္းစုံတပ္ထားေသာ ေဒၚလာ ၁၀၀ ေအာက္ လက္ကိုင္ဖုန္းမ်ားသည္ ထုိေစ်းကြက္၏ ၀ယ္လုိအားကို မူတည္သည္။ ထိုသို႔အရည္အေသြးႏွင့္ ေစ်းႏႈန္းေပၚ မူတည္ၿပီး ကိုယ့္လုပ္ငန္းကို ကိုယ္တုိင္ျပန္သုံးသပ္ၾကည့္မိသည္။ လုပ္ငန္း၏နာမည္သည္ ျမန္မာစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားၾကားတြင္ အေတာ္အသင့္ နာမည္ရေနၿပီးျဖစ္ သျဖင့္ ေစ်းကြက္ထုိးေဖာက္ေရး နည္းဗ်ဴဟာကိုသုံးဖို႔ မလိုအပ္။ ေပါေခ်ာင္ေကာင္းေစ်းကြက္ကိုလည္း တကယ့္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ မ်ားက အားေပးမည္မဟုတ္။ အခ်ိန္ပိုင္း၀န္ေဆာင္မႈေပးသူမ်ားႏွင့္ေစ်းႏႈန္းအနည္းငယ္သာ ေပးလုိသူမ်ားႏွင့္ သူ႔ဘာသာသူေစ်းကြက္ တစ္ခုျဖစ္သြားမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္အဖိုးတန္ေသာ ၀န္ေဆာင္မႈႏွင့္ ထုိက္တန္ေသာ ၀န္ေဆာင္မႈေပးဖို႔ ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။
.
အဓိကၿပိဳင္ဘက္
ေနာက္ပိုင္းတြင္ အခ်ိန္ပုိင္း ၀န္ေဆာင္မႈေပးေသာ သူမ်ား၏ ေစ်းႏႈန္းမ်ားကို ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီးလာ ေရာက္ေစ်းဆစ္ၾကေသာ လုပ္ငန္း ရွင္မ်ားကို အက်ဳိးအေၾကာင္းရွင္း ျပရသည္။ ေစ်းႏႈန္းသက္သာသည့္ အတြက္ ေျပာင္းသြားေသာသူမ်ား တခ်ဳိ႕ရွိခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ားစုက ၀န္ေဆာင္မႈေကာင္းေကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသည္။ လက္ရွိေပးေန ေသာ ၀န္ေဆာင္မႈမ်ားသာမက လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကို ႏုိင္ငံတကာ ဘဏ္မ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီးအ ေထာက္အပံ့မ်ားရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း၊ ႏုိင္ငံတကာမွ ရင္း ႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမည့္ ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ ဆက္ေပးျခင္းမ်ားကိုပါ ေဆာင္ ရြက္ေပးႏုိင္ခဲ့သည္။
.
ၿပိဳင္ဆုိင္မႈႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အုိလံပစ္ေရႊတံဆိပ္ဆုရွင္မ်ားႏွင့္အေမးအေျဖတစ္ခုကို သြား၍ သတိရမိသည္။ ေရႊတံဆိပ္ဆုရွင္ အားကစားသမားမ်ားသည္ သူတုိ႔ ေလ့က်င့္ရာတြင္ တျခားၿပိဳင္ဘက္ မ်ား၏ စံခ်ိန္မ်ားကို လုံး၀ထည့္ သြင္းစဥ္းစားေလ့မရွိ။ ကိုယ့္စံခ်ိန္ ကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ပိုမိုသာလြန္ခ်ဳိးေဖာက္ဖို႔ သာ ႀကိဳးစားၾကသည္ဟု မွတ္သား  မိဖူးသည္။
.
ထို႔အတူ လုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ ကိုင္ရာတြင္ အဓိကၿပိဳင္ဘက္သည္ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ျဖစ္သည္။ တျခားလုပ္ငန္းတူ ၿပိဳင္ဘက္မ်ားအေၾကာင္းကို သိရွိေအာင္လုပ္ဖို႔လိုေသာ္လည္း  ကိုယ္ေပးလုိက္သည့္ ၀န္ေဆာင္မႈႏွင့္ ပစၥည္းအရည္အေသြး တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိုေကာင္းမြန္လာေအာင္ အၿမဲႀကိဳးပမ္းေနဖုိ႔ လိုအပ္သည္။ ေစ်းကြက္တြင္ ကိုယ္ကေရွ႕ေရာက္ေနၿပီဟု အထင္ေရာက္ကာ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား ရပ္တန္႔လုိက္သည့္ေန႔သည္ လုပ္ငန္းတစ္ခုလုံး ဆုံး႐ႈံးဖုိ႔စတင္လုိက္ေသာ ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္လာေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဓိကၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္ေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ အၿမဲတမ္းအႏုိင္ရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းယွဥ္ၿပိဳင္ေနသင့္ေၾကာင္း  ....။

(7 Day Daily, 14 March 2017)