စငကာပူနိုင်ငံကို ‘အနီစက်ကလေး တစ်စက် (Little Red Dot)’ အဖြစ် တင်စားခေါ်ဝေါ်လေ့ ရှိသည်။ ထိုသို့ စတင်ရည်ညွှန်းသူ မှာ အင်ဒိုနီးရှားသမ္မတဘီဂျေဟာ ဘီဘီဖြစ်သည်။ ၁၉၉၈ ခုနှစ် သြဂုတ်လထုတ် Asia Wall Street Journal မှ ဆောင်းပါးတစ် ပုဒ်တွင် လူဦးရေ ၂၂၁ သန်းရှိ သော ကျယ်ဝန်းလှသည့် အင်ဒိုနီး ရှားနိုင်ငံ အနေအထားနှင့်နှိုင်းယှဉ် ကာ လူဦးရေသုံးသန်းမျှသာရှိ သော ကျွန်းနိုင်ငံငယ်ကလေး စင်ကာပူကို အနီစက်ကလေး တစ် စက်အဖြစ် နှိမ့်ချခေါ်ဝေါ်လိုက် ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်က အာရှ စီးပွားပျက်ကပ် ကြုံတွေ့နေရပြီး အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံသည် အဆိုးရွား ဆုံးခံခဲ့ရသည်။
အင်ဒိုနီးရှားငွေကြေး ရူပီး ယားမှာ အမေရိကန် ဒေါ်လာနှင့် ယှဉ်လျှင် တန်ဖိုးငါးဆမျှကျဆင်း သွားပြီး လူမျိုးရေး အရေးအခင်း များဖြစ်ပွားကာ နှစ်ပေါင်း ၃၀ ကျော် အုပ်ချုပ်လာခဲ့သော ဆူ ဟာတိုအစိုးရ ပြုတ်ကျသွားပြီး ဘီဂျေဟာဘီဘီသမ္မတ ဖြစ်လာ ချိန်ဖြစ်သည်။ ထိုသို့နှိမ့်ချခေါ်ဝေါ် မှု ခံလိုက်ရသော်လည်း စင်ကာပူ နိုင်ငံမှ ခေါင်းဆောင်များက အ ပြုသဘောဆောင်သော သတိပေးမှုတစ်ခုအနေနှင့် တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။ ထိုအချိန်က ဒုဝန်ကြီးချုပ် (ယခုလက်ရှိဝန်ကြီးချုပ်) လီရှန်လွန်းက ‘‘အင်ဒိုနီးရှားသမ္မတ၏ စင်ကာပူနိုင်ငံအား အနီစက်ကလေး တစ်စက်အဖြစ် နှိုင်းယှဉ်မှုသည် တကယ့် လက်ရှိအခြေအနေဖြစ် သော စင်ကာပူနိုင်ငံ၏လက်တွေ့ အခြေအနေကို မီးမောင်းထိုးပြ လိုက်၍ ဟာဘီဘီကို အမြဲကျေးဇူး တင်ရှိနေမည်’’ဟုတုံ့ပြန်ခဲ့သည်။ ထိုအချိန်က စင်ကာပူဝန်ကြီးချုပ် ဂိုချောက်တောင်ကလည်း ၁၉၉၈ အမျိုးသားနေ့မိန့်ခွန်းတွင် ဟာဘီ ဘီ၏ နှိမ့်ချမှုကို ‘‘စင်ကာပူနိုင်ငံ သည် ကမ္ဘာ့မြေပုံပေါ်မှ အနီစက် ကလေးတစ်စက်သာ ဖြစ်သော် လည်းအင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ၏ အကျပ် အတည်းကို တတ်နိုင်သည့်ဘက်မှ အကူအညီပေးမည် ဖြစ်သည်’’ ဟု တုံ့ပြန်ပြောဆိုခဲ့သည်။ ထို နောက်ပိုင်းတွင် စင်ကာပူကို အနီ စက်ကလေးအဖြစ် တင်စားကာ သေးငယ်သော နိုင်ငံတစ်ခုဖြစ် သော်လည်း ကမ္ဘာ့အလယ်တွင် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်သော နိုင်ငံအဖြစ် ဂုဏ်ယူစွာသုံးစွဲကြသည်။
စင်ကာပူနိုင်ငံ တည်ထောင်ခြင်း
စင်ကာပူသည် ဗြိတိသျှတို့ ကိုလိုနီပြုချိန် ကုန်သွယ်ဆိပ်ကမ်း လိုအပ်ချက်အရ မလေးရှားအပိုင် တံငါရွာလေးများသာရှိသည့် ကျွန်း ငယ်လေးကို ၁၈၁၉ တွင် မြို့အ ဖြစ် တည်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒုတိ ယကမ္ဘာစစ်အပြီး ဗြိတိသျှတို့ အင်အားချည့်နဲ့လာချိန်တွင် ကို လိုနီနိုင်ငံများကို တစ်စတစ်စ လွတ်လပ်ရေး ပေးခဲ့ရသည်။ ၁၉၅၉ တွင် စင်ကာပူကို ကိုယ်ပိုင် အုပ်ချုပ်ခွင့်ပေးခဲ့ပြီး ထိုနှစ်အထွေ ထွေရွေးကောက်ပွဲတွင် စင်ကာ ပူနိုင်ငံ၏ တည်ထောင်သူဖခင်ဟု တင်စားခံရသော လီကွမ်ယုဦး ဆောင်သည့် ပြည်သူ့အရေးတော် ပုံပါတီ ခေါ် PAP (People’s Action Party) က အနိုင်ရရှိပြီး အစိုးရဖွဲ့နိုင်ခဲ့သည်။ လီကွမ်ယု သည် ကန်းဘရစ်ချ်တက္ကသိုလ်မှ ဘွဲ့ရထားသော ရှေ့နေတစ်ဦးဖြစ် ပြီးရွေးကောက်ပွဲအပြီးတွင် ပထမ ဆုံးဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ် စင်ကာပူ နိုင်ငံ ထူထောင်ရေးကို စတင်ဦး ဆောင်ခဲ့သည်။
စင်ကာပူနိုင်ငံသည် ကိုယ် ပိုင်အုပ်ချုပ်ရေး ရရှိသွားသော် လည်း စိန်ခေါ်မှုပေါင်းများစွာနှင့် ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ ထိုအချိန်က နိုင်ငံတကာတွင် ကွန်မြူနစ်စနစ် စတင်ပြန့်ပွားလာချိန်ဖြစ်ပြီး PAP ပါတီခေါင်းဆောင်ပိုင်းတွင်လည်း ကွန်မြူနစ်ဝါဒကို လက်ခံသူများ အများအပြားရှိခဲ့သည်။ လီကွမ် ယုသည် အလယ်အလတ်လမ်းစဉ် လိုက်သူ တစ်ဦးဖြစ်ပြီး ကွန်မြူနစ် စနစ်လက်ခံသူ ခေါင်းဆောင်များ PAP အတွင်းကြီးထွားလာသော အခါ ပါတီအတွင်းမှ ဖယ်ထုတ်ခဲ့ ရုံသာမက နှစ်ရှည်ထောင်ချခြင်း၊ ပြည်နှင်ဒဏ်ပေးခြင်း စသည့် နည်းလမ်းများဖြင့် အတိုက်အခံ များကို ဖြိုခွင်းခဲ့သည်။
စင်ကာပူသည် ကျွန်းနိုင်ငံ ငယ်လေး တစ်ခုသာဖြစ်ပြီး သဘာဝ သယံဇာတလုံးဝမရှိပေ။ သောက်သုံးရေကိုပင် မလေးရှား မှ တစ်ဆင့်ဝယ်ယူရသော အခြေ အနေဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအ ချိန်က မလေးရှားဝန်ကြီးချုပ်မှ စင်ကာပူအပါအဝင် မလေးရှား ပြည်ထောင်စုဖွဲ့စည်းရန် တောင်း ဆိုလာသောအခါ လီကွမ်ယုက သဘောတူပြီး လူထုသဘောထား ကောက်ယူကာ ၁၉၆၃ ခုနှစ်တွင် စင်ကာပူသည် မလေးရှားနိုင်ငံ၏ ပြည်နယ်တစ်ခု ဖြစ်လာသည်။ သို့သော် အစ္စလာမ်ဘာသာကိုး ကွယ်သော မလေးလူမျိုး အများစု နေထိုင်ရာ မလေးရှားနှင့်တရုတ် လူမျိုးအများစုနေထိုင်ရာ စင်ကာ ပူသည် နောက်ပိုင်းတွင်လူမျိုးရေး ပဋိပက္ခများ စတင်ဖြစ်ပေါ်လာ တော့သည်။ ၁၉၆၄ တွင်စင်ကာပူ တွင် မလေး-တရုတ်အဓိကရုဏ်း ဖြစ်ကာ လူ ၂၃ ဦး အသက်ဆုံး ရှုံးခဲ့ရပြီး ရာပေါင်းများစွာ ဒဏ်ရာ ရခဲ့သည်။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင် မလေးနှင့် တရုတ်လူမျိုးတို့၏ ပဋိ ပက္ခ ပိုမိုကြီးထွားလာပြီး စင်ကာ ပူသည် မလေးရှားနိုင်ငံ၏ ပြည် နယ်တစ်ခုအဖြစ် တည်ရှိနေသည် ကို မလိုလားသည့် မလေးရှား လွှတ်တော်က ၁၉၆၅ တွင် မဲခွဲ ဆုံးဖြတ်ကာစင်ကာပူကို မလေး ရှားပြည်ထောင်စုအတွင်းမှ ဖယ် ထုတ်ခဲ့သည်။ စင်ကာပူလွှတ် တော်မှလည်း မလေးရှား၏ကြေ ညာချက်ထွက်ပြီး နာရီပိုင်းအကြာ တွင် စင်ကာပူနိုင်ငံ လွတ်လပ်ရေး အက်ဥပဒေ ပြဋ္ဌာန်းပြီး ၁၉၆၅ သြဂုတ်လ ၉ ရက်နေ့တွင် အချုပ် အခြာအာဏာပိုင် နိုင်ငံတစ်ခုဖြစ် လာခဲ့သည်။ မလေးရှားနှင့် ပူး ပေါင်းရေးကို အစဉ်ကြိုးပမ်းခဲ့ သော ဝန်ကြီးချုပ်လီကွမ်ယုက တိုင်းပြည်ကို လွတ်လပ်ရေးမိန့် ခွန်းပြောကြားရာတွင် ဝမ်းနည်း ခြင်းကြောင့် မျက်ရည်များပင်ကျ ခဲ့သည်။
စိန်ခေါ်မှုများ
နယ်မြေအငြင်းပွားမှုမှ စ တင်ခဲ့သော မလေးရှားနှင့် အင်ဒို နီးရှားတို့၏ ပဋိပက္ခသည်စင်ကာပူ နိုင်ငံကိုပါ ရိုက်ခတ်လာခဲ့သည်။ အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံသည် ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်နောက်ပိုင်းတွင် စစ်ရေး အရ အင်အားကြီးမားလာပြီး မလေးရှားပြည်ထောင်စု တည် ထောင်ခြင်းကို သဘောမတူခဲ့ပေ။ ၁၉၆၅ တွင် စင်ကာပူရှိ မက်ဒေါ် နယ်စားသောက်ဆိုင်ကို အင်ဒိုနီး ရှား ကွန်မန်ဒိုများဖြင့် ဗုံးလာခွဲခဲ့ ရာလူသုံးဦး အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ သည်။ ထိုအချိန်က စင်ကာပူ သည် ဗြိတိသျှစစ်တပ်ကို အားကိုး နေရချိန်ဖြစ်ကာ နိုင်ငံတော်စစ် တပ်အနေနှင့် မရှိသေးပေ။ ဗြိတိ သျှစစ်တပ်သည်လည်း ၁၉၇၁ တွင် စင်ကာပူမှ အပြီးအပိုင်ရုပ် သိမ်းသွားခဲ့သည်။ စစ်ရေးအရ အင်အားမရှိလျှင် အစ္စလာမ်အင် အားကြီး နှစ်နိုင်ငံ (အင်ဒိုနီးရှားနှင့် မလေးရှား) ကြားတွင် ရောက်ရှိ နေသော ကျွန်းနိုင်ငံလေးအနေနှင့် အချိန်မရွေး အချုပ်အခြာအာဏာ ကို ထိပါးနှောင့်ယှက်ခံရနိုင်သည် ကို ဝန်ကြီးချုပ်လီကွမ်ယုအနေနှင့် ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်ခဲ့ သည်။ ၁၉၉၆ တွင် အစ္စရေး၏အ ကူအညီကိုရယူကာ စင်ကာပူတပ် မတော်ကို လျင်မြန်စွာထူထောင်ခဲ့ သည်။ စစ်မှုမထမ်းမနေရဥပဒေ ကိုု ပြဋ္ဌာန်းခဲ့ပြီး အရွယ်ရောက် သော စင်ကာပူနိုင်ငံသား အမျိုး သားတိုင်း ၂ နှစ်တာ စစ်ပညာသင် ယူစေပြီး စစ်မှုထမ်းကြရသည်။ စစ်မှုထမ်းရန် ပျက်ကွက်သူများကို ထောင်ဒဏ်သုံးနှစ်အထိ အပြစ် ပေးကာ စစ်မှုမထမ်းမနေရဥပဒေ ကို တင်းကျပ်ခဲ့သည်။ ဤသိုု့ဖြင့် အမြဲတမ်းစစ်သည် ခုနစ်သောင်း ကျော်နှင့် အရန်စစ်သည် သန်းနှင့် ချီသော စစ်တပ်အင်အားကို တည်ဆောက်နိုင်ခဲ့သည်။ ၂၀၁၉ နိုင်ငံတကာ စစ်ရေးတိုင်းတာချက် အရ စင်ကာပူနိုင်ငံ၏ စစ်ရေးအင် အားသည် (နိုင်ငံပေါင်း ၁၃၇ နိုင်ငံတိုင်းတာချက်အရ) အဆင့် (၅၉) တွင် တည်ရှိပြီး အာရှတွင် စစ်ရေးလက်နက် အပြည့်စုံဆုံး နိုင်ငံတစ်ခုတွင် အပါအဝင်ဖြစ် လာသည်။
ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ပြီးစ အချိန် က စင်ကာပူတွင်စစ်အတွင်း ကျောင်းမနေခဲ့ရသော လူငယ်အ များအပြားရှိခဲ့သည်။ ထိုလူငယ် များကို ပုံမှန်ပညာရေးစနစ်ဖြင့် သင်ကြားပေးရန် လက်တွေ့မကျ သောကြောင့် အသက်မွေးဝမ်း ကျောင်းပညာရပ်များကို အဓိက သင်ကြားပေးသော (Survival-Driven Education) စနစ်ကို အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့သည်။ ထိုပညာရေးစနစ်ဖြင့် နိုင်ငံထူ ထောင်ရာတွင် လိုအပ်သောစက် မှုလက်မှု လုပ်ငန်းများအတွက် လုပ်သားထုကို မွေးထုတ်ပေးနိုင် ခြင်းဖြင့် လူသားအရင်းအမြစ် ဖော်ဆောင်ခြင်းနှင့် အလုပ်လက် မဲ့များ လျှော့ချခြင်းကို ထိရောက် စွာဖြေရှင်းပေးနိုင်ခဲ့သည်။ ၁၉၈၀ နောက်ပိုင်းတွင် စင်ကာပူစီးပွား ရေး တိုးတက်လာသည်နှင့်အမျှ ပညာရေးစနစ်ကို အရေအတွက် မှ အရည်အချင်းသို့ ဆိုသည့်မူဖြင့် ပြောင်းလဲကျင့်သုံးခဲ့သည်။ အင်္ဂ လိပ်စာကို ပညာရေးအတွက် အ ဓိကဘာသာအဖြစ် ပြဋ္ဌာန်းပြီး မိခင်ဘာသာ (တရုတ်၊ မလေး နှင့် တမီလ်) တစ်ခုခုကို မယူမနေ ရစနစ် ပြဋ္ဌာန်းခဲ့သည်။ သဘာဝ အရင်းအမြစ် လုံးဝမရှိသော နိုင်ငံတွင် တစ်ခုတည်းသောအ ရင်းအမြစ်သည် လူသားအရင်းအ မြစ်ဖြစ်ကြောင်း နားလည်လာ သော ခေါင်းဆောင်များသည် စင် ကာပူနိုင်ငံ၏ ပညာရေးတိုးတက် မှုအတွက် အစွမ်းကုန် အားထုတ် ခဲ့ကြသည်။ ပညာရေးအတွက် နှစ်စဉ် ဒေါ်လာသန်းသောင်းချီ အကုန်အကျခံကာ သုံးစွဲခဲ့သည်။ ဤသို့ဖြင့် စင်ကာပူသည် ပညာ ရေးစနစ် အကောင်းဆုံးနိုင်ငံတစ် ခုဖြစ်လာခဲ့သည်။ စင်ကာပူ၏ တက္ကသိုလ်များဖြစ်သည့် စင်ကာ ပူ အမျိုးသားတက္ကသိုလ် (National University of Singapore) နှင့် နန်ယန်းစက်မှုတက္က သိုုလ် (Nanyang Technological University) တို့သည် ကမ္ဘာ့ အကောင်းဆုံးတက္ကသိုလ်များ တွင် အဆင့် (၁၁) နှင့် (၁၂) ချိတ် သည်အထိ ပညာရေးတိုးတက် အောင် စွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။
မလေးရှားပြည်ထောင်စုမှ ခွဲထွက်ပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ဗြိတိ သျှတို့ အမွေပေးခဲ့သည့် အချက် အချာကျသော ပင်လယ်ဆိပ်ကမ်း အခွင့်အလမ်းကို ဆက်လက်ထိန်း သိမ်းနိုင်ရန် အခက်အခဲပေါင်း များစွာဖြင့်ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ ကုန် ကြမ်းနှင့် သယံဇာတမရှိသော စင် ကာပူနိုင်ငံတွင် စက်မှုလုပ်ငန်း များ တိုးတက်စေရန် တန်ဖိုးမြင့် ထုတ်ကုန်လုပ်ငန်းများကို တိုး တက်စေရန် ကြိုးပမ်းခဲ့ရသည်။ ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများအတွက် ပေး ထားသော အခွင့်အရေးများကိုအ ရယူကာ ကမ္ဘာ့ကုန်သွယ်ရေး အ စည်းအရုံး (World Trade Organization) အကူအညီဖြင့် နိုင်ငံ တော်တော်များများနှင့် လွတ်လပ် စွာကုန်သွယ်မှု အခွင့်အရေးများ ရယူနိုင်ခဲ့သည်။ ဤသို့ဖြင့် နိုင်ငံ တကာမှ ကုန်ကြမ်းများတင်သွင်း ပြီး တန်ဖိုးမြင့်ထုတ်ကုန်များကို နိုင်ငံတကာသို့ ပြန်ပို့နိုင်ခြင်းဖြင့် ကုန်သွယ်မှုကို တိုးတက်အောင် ဆောင်ရွက်နိုင်ခဲ့သည်။ ၁၉၉၀ နောက်ပိုင်းတွင် စင်ကာပူနိုင်ငံ ဆိပ်ကမ်းသည် ကမ္ဘာ့ရေကြောင်း တွင် ကုန်တန်ချိန်ပေါင်းအများဆုံး စီမံခန့်ခွဲပေးရသည့် ဆိပ်ကမ်း တစ်ခုဖြစ်လာခဲ့သည်။ တိုးတက် ထွန်းကားလာသော လေကြောင်း နည်းပညာများကြောင့် ကမ္ဘာ့ခရီး သွား ကုန်သွယ်မှုလုပ်ငန်းများ ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ စင်ကာပူ အနေနှင့် ကုန်သွယ်မှုဗဟိုအဆင့် အတန်းကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်း ရန် လေကြောင်းအခြေခံအ ဆောက်အအုံများ စီမံကိန်းများချ ကာ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံခဲ့သည်။ ၁၉၈၁ တွင် ပင်လယ်အတွင်း မြေဖို့ရယူ ထားသောနေရာတွင် ချန်ဂီနိုင်ငံ တကာလေဆိပ်ကို စတင်ဖွင့်လှစ် ခဲ့သည်။ ၁၉၈၈ တွင် ချန်ဂီနိုင်ငံ တကာလေဆိပ်သည် ကမ္ဘာ့အ ကောင်းဆုံးလေဆိပ်အဖြစ် အ သိအမှတ်ပြုခံခဲ့ရသည်။
အစ္စလာမ်ဘာသာကိုးကွယ် သော မလေးလူမျိုး၊ ဟိန္ဒူဘာသာ ကိုးကွယ်သော အိန္ဒိယတမီလ်လူ မျိုးနှင့် ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် တရုတ်လူ မျိုးများ စုပေါင်းနေထိုင်သော စင် ကာပူတွင် လူမျိုးပေါင်းစုံ သဟ ဇာတဖြစ်ဖို့ရန် အထူးလိုအပ် သည်။ ၁၉၆၄ ဇူလိုင် ၂၁ ရက် တွင် စတင်ဖြစ်ပွားခဲ့သော မလေး -တရုတ် အဓိကရုဏ်းတွင် လူ ပေါင်းများစွာ ထိခိုက်သေကျေခဲ့ ကြပြီး လူမျိုးစုများအကြား သံသ ယများနှင့် ရန်စောင်မှုများ တိုး ပွားလာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် စင် ကာပူနိုင်ငံတွင် လူမျိုးရေး၊ ဘာ သာရေးနှင့်ပတ်သက်ပြီး တင်း ကျပ်စွာ ကိုင်တွယ်လေ့ရှိသည်။ လူနေရပ်ကွက်များတွင် အိမ်ဝယ် ယူခွင့်ကို လူမျိုးအလိုက်ရာခိုင်နှုန်း များခွဲကာ သတ်မှတ်ချက်အလိုက် သာ ဝယ်ယူခွင့်ပြုသည်။ ထို့ ကြောင့် ရပ်ကွက်တိုင်းတွင် တရုတ်၊ မလေးနှင့် တမီလ်လူမျိုး များ အချိုးကျစွာ နေထိုင်စေခြင်း ဖြင့် တရုတ်ရပ်ကွက်၊ မလေးရပ် ကွက်နှင့် တမီလ်ရပ်ကွက်များ ဖြစ်ပေါ်မလာစေရန် တားဆီးထား သည်။ လူမျိုးရေးအဓိကရုဏ်း စတင်ဖြစ်ပွားခဲ့သည့် ဇူလိုင် ၂၁ ရက်ကို ‘လူမျိုးပေါင်းစုံ သဟဇာ တနေ့ (Racial Harmony Day)’ အဖြစ် ၁၉၉၇ ခုနှစ်တွင် စတင်ပြီး အတိတ်ကဖြစ်ရပ်များကို သင် ခန်းစာယူရန် သတ်မှတ်ပေးခဲ့ သည်။ နှစ်စဉ် ထိုနေ့ရောက်တိုင်း ကျောင်းများတွင် ကျောင်းသား၊ ကျောင်းသူများအားလုံး မိမိတို့ သက်ဆိုင်ရာ အမျိုးသားဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်စေသည်။ ထို့နောက် လူ မျိုးပေါင်းစုံ သဟဇာတဖြစ်စေ ခြင်းနှင့်ပတ်သက်သော လှုပ်ရှားမှု များ ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်စေခြင်း ဖြင့် အားလုံးအတူတကွ သဟဇာ တဖြစ်ရေးကို ငယ်စဉ်အတန်း ကျောင်းများမှစတင်ကာ သင် ကြားပျိုးထောင်ပေးသည်။
အစိုးရတစ်ရပ်၏ စရိတ်
လီကွမ်ယုု ဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ် စတင်တာဝန်ယူချိန်တွင် လွှတ် တော်ကိုု သူကိုယ်တိုင်အပါအဝင် အစိုးရအဖွဲ့ဝင် ဝန်ကြီးများအ တွက် လုုပ်ခလစာများကို နိုင်ငံ တကာမှ ကုမ္ပဏီကြီးများ၏လစာ များထက် ကျော်လွန်ပြီးပေးရန် တောင်းခံခဲ့သည်။ သူ၏ရည်ရွယ် ချက်မှာ စင်ကာပူရှိ အရည်အချင်း ပြည့်ဝသူများအစိုးရသိုု့ ပူးပေါင်း ပါဝင်လာရန်နှင့် လစာများ လောက်ငစွာပေးခြင်းဖြင့် အဂတိ လိုုက်စားမှု ကင်းရှင်းပြီးတိုုင်းပြည် တိုးတက်လာအောင် ပိုမိုဆောင် ရွက်နိုင်မည်ဟု ယုံကြည်ခြင်း ကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဤသို့ဖြင့် နိုင်ငံအတွင်းရှိ အတော်ဆုံးနှင့် အရည်အချင်း ပြည့်ဝသူများကို အစိုးရသို့ ပူးပေါင်းရန်ဆွဲဆောင် နိုင်ခဲ့ပြီး အဂတိကင်းကင်းဖြင့် တိုင်းပြည်ကို အုပ်ချုပ်သွားနိုင်ခဲ့ သည်။ သို့သော် ထိုသို့အစိုးရအဖွဲ့ ကို လစာများ များပြားစွာပေးထား ခြင်းကို နိုင်ငံတကာ နိုင်ငံရေးဝေ ဖန်သူများနှင့် ပြည်တွင်းရှိအတိုက် အခံများက အစဉ်အမြဲ ဝိုင်းဝန်း ထိုးနှက်လေ့ရှိသည်။ လီကွမ်ယု၏ မိန့်ခွန်းတစ်ရပ်တွင် ထိုလစာကိစ္စ ကို ထိုအချိန်ကစစ်အစိုုးရအုပ်ချုပ် သော မြန်မာနိုုင်ငံနှင့်ယှဉ်ပြီး မိန့် ကြားသွားခဲ့ဖူးသည်။ သူ၏မိန့် ကြားချက်တွင် စင်ကာပူအစိုုးရ၏ လစာများကို ပြင်ပရှိကုမ္ပဏီကြီး များနှင့်ယှဉ်၍ ပေးထားခြင်း ကြောင့် နိုင်ငံအတွင်းရှိ အရည်အ ချင်းပြည့်ဝသူများ အစိုးရအလုပ် တွင် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ခြင်းနှင့် အဂတိတရား ကင်းရှင်းခြင်း ကြောင့် စင်ကာပူနိုင်ငံသည် နိုင်ငံ တကာတွင် ဖွံ့ဖြိုးသောနိုင်ငံတစ်ခု အဖြစ် ရပ်တည်လာနိုင်ပြီး နိုင်ငံ သားတိုုင်းတိုးတက်မှု၏ အကျိုး ဆက်ကို ခံစားရကြောင်း၊ စစ်အ စိုးရအုပ်ချုပ်သော မြန်မာပြည်လို နိုင်ငံမျိုးတွင် ဝန်ကြီးများနှင့် ခေါင်းဆောင်များ၏ လစာသည် ကမ္ဘာတွင် အနည်းဆုံးဖြစ်သော် လည်း အစိုုးရအတွင်း အရည်အ ချင်းမပြည့်မီသူများနှင့် အဂတိ လိုုက်စားပြီး ခြစားခြင်းများ ကြောင့် တစ်နိုင်ငံလုံး ဒုက္ခရောက် နေကြောင်း၊ ထိုု့ကြောင့် အစိုုးရ တစ်ရပ်၏ စရိတ်သည်ဝန်ကြီးချုပ် နှင့် ဝန်ကြီးများ၏လစာတစ်ခု တည်း ထည့်တွက်၍မရဘဲ တိုင်း ပြည်တစ်ခုလုံး၏ တိုးတက်မှု၊ ဆုတ်ယုတ်မှုနှင့် ထည့်တွက်ရမည် ဖြစ်ကြောင်း ခုခံပြောကြားသွားခဲ့ သည်။
ကျားဖြစ်သွားသော အနီစက်
စင်ကာပူနိုင်ငံသည် အနီ စက်ကလေး တစ်စက်အဖြစ် အ နှိမ်ခံခဲ့ရသော နိုင်ငံတစ်ခုဖြစ် သည်။ အင်အားကြီးမားသော အစ္စလာမ်နိုင်ငံ နှစ်ခုကြားတွင် တည်ရှိသော ကျွန်းနိုင်ငံငယ်လေး တစ်ခုအတွက် တည်ထောင်ချိန် ကစ၍ စိန်ခေါ်မှုပေါင်းများစွာကို ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ သယံဇာတ လုံးဝမထွက်ရှိဘဲ သောက်သုံးရေ အတွက်ပင် မလေးရှားနိုင်ငံကို မှီခိုနေရသည်။ စင်ကာပူနိုင်ငံ လွတ်လပ်ရေးရခါစ ဝန်ကြီးချုပ် လီကွမ်ယု မြန်မာပြည်ကိုလေ့လာ ရေးလာပြီး ‘‘နှစ်၂၀ လောက်ကြာ ရင်တော့ မြန်မာပြည်ကို မှီနိုင် ကောင်းပါရဲ့’’ဟု သမိုုင်းဝင်စကား တစ်ခွန်းပြောခဲ့ဖူးသည်။ ခေါင်း ဆောင်ကောင်း တစ်ယောက်၏ အမြော်အမြင်၊ ပညာရေးကိုဦးစား ပေးမှုနှင့် တိုင်းပြည်ချစ်စိတ်များ ဖြင့် စင်ကာပူနိုင်ငံကို အနီစက်က လေးတစ်စက်မှ အာရှ၏ကျား တစ်ကောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲပေး နိုင်ခဲ့သည်။ လီကွမ်ယု၏စကားကို ရည်ညွှန်းပြီး မြန်မာပြည်နိုင်ငံ တော်၏အတိုင်ပင်ခံ ဒေါ်အောင် ဆန်းစုကြည်သည် ၂၀၁၆ ခုနှစ်က စင်ကာပူအရောက်တွင် အနှစ်၂၀ အတွင်း စင်ကာပူကိုကျော်တက် နိုင်မည်ဟု သမိုင်းဝင်စကားတစ်ခု ပြောကြားခဲ့သည်။ စင်ကာပူ၏ လျှောက်လှမ်းခဲ့သော ခရီးကြမ်း ကိုုသင်ခန်းစာယူပြီး နိုုင်ငံတစ်ခု အတွက် မရှိမဖြစ်သည့် လူသား အရင်းအမြစ်များကို အခြေခံ တည်ဆောက်ပြီး မတူညီသည့် တိုင်းရင်းသား လူမျိုးစုများနှင့် ဘာသာပေါင်းစုံကို ညီညွတ်စွာ စု စည်းကာ အဂတိတရားကင်းကင်း ဖြင့် တိုင်းပြည်ကို ပြန်လည်တည် ဆောက်နိုင်လျှင် မကြာတော့ သည့် အနှစ် ၂၀ တွင် စင်ကာပူကို မကျော်တက်နိုင်လျှင်တောင် တိုး တက်တဲ့ လမ်းကြောင်းတစ်ခုကို မြင်ရကောင်းပါရဲ့။။
7 Day Daily, 23 Dec 2019
