မရွိတဲ႔ တိုုင္းျပည္

ငါတိုု႔တိုုင္းျပည္မွာ
.
ႏိုုင္ငံတကာ ေၾကာက္ရြံ႕ရတဲ႔ 
စစ္တပ္မရွိဘူး။
.
ႏိုုင္ငံတကာ အေလးထားဖတ္ရတဲ႔
စာနယ္ဇင္းမရွိဘူး။
.
ႏိုုင္ငံတကာဂရုုထားရတဲ႔
ႏိုု္င္ငံေရးသမားမရွိဘူး။
.
ႏိုုင္ငံတကာက ေစာင္႔ၾကည္႔ရတဲ႔
စီးပြားေရးသမားမရွိဘူး။
.
ႏိုုင္ငံတကာကိုု ပ်ံသန္းေနတဲ႔
ေလေၾကာင္းလိုုင္းမရွိဘူး။
.
ႏိုုင္ငံတကာက ရိုုေသရတဲ႔
ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မရွိဘူး။
.
ႏိုုင္ငံတကာက အားကိုုးရတဲ႔
ပရဟိတသမားမရွိဘူး။
.
ႏိုုင္ငံတကာက စြဲမက္ရတဲ႔
အႏုုပညာမရွိဘူး။
.
ႏိုုင္ငံတကာက လိုုလားရတဲ႔
ပညာရွင္မရွိဘူး။
.
ရွိေနတာက
ဒါေတြအားလံုုးျပည္႔စံုုေစခ်င္တဲ႔
အမယ္အိုုတစ္ေယာက္။
အသက္အရြယ္ကိုု မေထာက္ညွာပဲ
ႀကိဳးစားေနတဲ႔
အမယ္အိုုတစ္ေယာက္။
မိသားစုုအကြဲခံၿပီး
တိုုင္းျပည္မကြဲေအာင္
ခါးစီးခံေနတဲ႔
အမယ္အိုုတစ္ေယာက္။
ရွိတဲ႔သိကၡာေတြနဲ႔လဲၿပီး
ရတဲ႔နည္းနဲ႔ ျပည္သူေတြအတြက္
ကိုုယ္က်ိဳးစြန္႔လွဴထားတဲ႔
အမယ္အိုုတစ္ေယက္။
.
ငါတိုု႔ကေတာ႔
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔
ငါ႔တိုု႔အက်ိဳးကိုု
တစ္လက္မမွ အထိမခံ
ဒီအမယ္အိုုနဲ႔
ငါတိုု႕ တန္ၾကရဲ႕လား။ ။