ေၾကမြသြားေသာ ေက်ာက္ရိုင္းတုံးမ်ား

ငယ္ငယ္တုန္းကေက်ာင္း ေနစဥ္ ပထမတန္းေလာက္က ထင္သည္။ ေက်ာင္းတြင္ ပတ္ဝန္းက်င္ ဆိုသည့္ သင္ခန္းစာ သင္ရသည္။ ဆရာမက သင္၏ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ တိရစၧာန္ငါးမ်ဳိးကို သင္သည္။ ဖတ္စာအုပ္ထဲတြင္ ဝက္၊ ဘဲ၊ ငါး၊ၾကက္ႏွင့္ေခြးဟု ေရးထားသည္ထင္သည္။ သိပ္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့။ ဒါေပမဲ့ တစ္သက္ေမ့မရေသာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုသည္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို ေျပာင္းလဲခဲ့ သည္ဆိုလွ်င္ မမွားေပ။

ဆရာမက ေနာက္ေန႔ေမး မည္ဟု ေျပာလိုက္သျဖင့္ အိမ္ျပန္ ေရာက္ေသာအခါ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ တိရစၧာန္ငါးမ်ဳိးကို အလြတ္က်က္ ရသည္။ မည္သို႔မွ် က်က္၍မရ။ ထုိအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တ႐ုတ္တန္းတြင္ေနသျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ဘာ ဝက္၊ ဘဲ၊ ငါးႏွင့္ ၾကက္မွ မေတြ႕ရ။ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ႂကြက္၊ ပိုးဟပ္၊ ေၾကာင္၊အိမ္ေျမႇာင္ႏွင့္ ေခြးေလေခြးလြင့္မ်ားကိုသာ ေတြ႕ေနရသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းတြင္ ဆရာမစာေမးေသာ အခါ ကြၽန္ေတာ့္ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေတြ႕ရသည့္ တိရစၧာန္မ်ားျဖစ္ ေသာ ႂကြက္၊ ပိုးဟပ္၊ ေၾကာင္၊ အိမ္ေျမႇာင္ႏွင့္ ေခြးကို ရြတ္ျပမိ သည္။ စာေျဖအၿပီးတြင္ နဂိုက ပံုမွန္တင္းမာေနေသာ ဆရာမ၏ မ်က္ႏွာသည္ ခ်က္ခ်င္း ေဒါသ ေၾကာင့္ နီရဲသြားၿပီး ေခါင္းကို လက္ေခါက္ျဖင့္ ေဒါက္ခနဲျမည္ ေအာင္ ေခါက္ခ်လိုက္ရာ ေခါင္း ထဲ မိုက္ခနဲျဖစ္ၿပီး မ်က္ရည္မ်ား အလိုလို က်လာခဲ့မိသည္။ ဆရာမက စိတ္ရွိလက္ရွိ ဆဲဆုိၿပီးေနာက္အတန္းထဲတြင္ တစ္ေနကုန္ ခံုေပၚတက္ မတ္တတ္ရပ္ခိုင္းကာ ဒဏ္ေပးေတာ့သည္။

ၾကက္တူေရြး ပညာေရး
---------------------------
ထိုေနာက္ပိုင္းကစ၍ အဂၤလိပ္စာ သင္ရာတြင္လည္း My Name is Mg Ba မွစၿပီး ျမန္မာစာတြင္ စာစီစာကံုးမ်ားကိုပါ အလြတ္က်က္ခဲ့ရသည္။ စာစီစာကံုးမ်ားတြင္ ဆရာမေပးေသာ စာစီစာကံုးကို ‘၏’ ‘သည္’မေရြးေရးႏိုင္သူသည္ ျမန္မာစာတြင္ အမွတ္ ၁၀၀ အထိရႏိုင္ၿပီးကိုယ့္ စိတ္ကူးျဖင့္ေရးမိပါက အမွတ္ေလွ်ာ့သည့္အျပင္ ညံ့ဖ်င္းသူအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရသည္။

တကယ္ေတာ့ ထိုအခ်ိန္က ‘မဆလ’ေခၚ ‘ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ’ေခတ္တြင္ ပညာ ေရးကို ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈႏွင့္ ဆန္းသစ္တီထြင္မႈ မရွိေစရန္ ရည္ ရြယ္ခ်က္ႀကီးႀကီးျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ ခဲ့ပံုရသည္။ ေက်ာင္းမ်ားအားလံုး နီးပါးမွ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္ အလြတ္က်က္ပညာေရးကို ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႐ိုက္သြင္းေပးခဲ့သည္။

ထိုသို႔ ၾကက္တူေရြးပံုစံ သင္ၾကားရေသာ ပညာေရးကို တျဖည္းျဖည္း စိတ္ဝင္စားမႈ ေလ်ာ့နည္း လာေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္း တြင္သာမက မိဘေဆြမ်ဳိးအသိုင္း အဝိုင္းကပါ လူညံ့တစ္ဦးအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရေသာေၾကာင့္ ငယ္ စဥ္ကစၿပီး တျဖည္းျဖည္း သိမ္ ငယ္လာကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လူညံ့တစ္ေယာက္အျဖစ္ ထင္ မွတ္ထားမိေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ မထူးခြၽန္ေပမယ့္ စာေမးပြဲေတာ့ တစ္ခါမွ မက်ခဲ့ေပ။

ပံုစံခြက္ထဲက မ်ဳိးဆက္
-------------------------
ထုိအခ်ိန္က ရွစ္တန္း အ ေရာက္တြင္ အေရးႀကီးေသာ ႏွစ္ အျဖစ္ ေက်ာင္းသား၊ ဆရာႏွင့္ မိဘမ်ားက သတ္မွတ္ထားၾက သည္။ ရွစ္တန္း စာေမးပြဲအၿပီး တြင္ သိပၸံႏွင့္ ဝိဇၨာလိုင္းဟူ၍ ခြဲ ထားသည္။ အမွတ္ေကာင္းေသာ သူမ်ား သိပၸံလိုင္းဝင္ၿပီး ေတာ္ ေတာ္ညံ့ေသာသူမ်ား ဝိဇၨာလိုင္း ဝင္ၾကသည္ဟု သတ္မွတ္ထား သည္။ သိပၸံလိုင္းရလွ်င္ ၁၀ တန္း ေအာင္ေသာအခါ ဆရာဝန္မွစၿပီး အင္ဂ်င္နီယာႏွင့္ တျခားလိုင္း ေကာင္းေကာင္းမ်ားကို ရႏိုင္ သည္။ ဝိဇၨာလိုင္းဆိုလွ်င္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မတက္ခ်င္ေသာ ႐ိုး႐ိုး ဘာသာရပ္မ်ားကိုသာ ရႏိုင္သည္။ တကၠသိုလ္ၿပီးလွ်င္ ဆရာဝန္ဆို လွ်င္ ဂုဏ္တအားရွိၿပီး ဝင္ေငြ ေကာင္းႏိုင္ကာ ႐ုိး႐ိုးဘာသာရပ္ မ်ားမွ ဘြဲ႕ရလွ်င္ လူစဥ္မမီ၊ လူ ရာမဝင္သည့္ဘဝကို ရသြားႏိုင္ သည္ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ထားၾက သည္။

ကြၽန္ေတာ္ ရွစ္တန္းေအာင္ ေတာ့ သခၤ်ာဂုဏ္ထူးျဖင့္ သိပၸံ လိုင္းဝင္သည္။ သို႔ေသာ္ ႐ူပေဗဒ ႏွင့္ ဇီဝေဗဒ ဘာသာရပ္မ်ားကို လံုးဝစိတ္မဝင္စား။ ထုိအခ်ိန္က စာ႐ူး၊ ကဗ်ာ႐ူးျဖစ္ေနေသာ ကြၽန္ ေတာ္သည္ ဝိဇၨာလိုင္းမွာပါသည့္ အပိုျမန္မာစာႏွင့္ အပိုအဂၤလိပ္ စာကိုသာ ေလ့လာသင္ၾကားခ်င္ သည္။ ဝိဇၨာလိုင္းမွ သိပၸံလိုင္းသို႔ ေျပာင္းမရေသာ္လည္း သိပၸံလိုင္း မွ ဝိဇၨာလိုင္းသို႔ လြယ္လြယ္ကူကူ ေျပာင္း၍ရသည္။ သိပၸံလိုင္းဝင္ လ်က္ႏွင့္ ဝိဇၨာလိုင္းကို ေျပာင္း မည္ဆိုသည္ကို မိဘမ်ားက လံုးဝ လက္မခံ။ အေမက ငိုတစ္ခါ၊ အေဖက ေျခာက္တစ္လွည့္ျဖင့္ ခြင့္မေပးႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေခါင္းမာသည္ကိုသိ၍ မတတ္ သာသည့္အဆံုး လိုက္ေလ်ာလိုက္ ရသည္။ ဝိဇၨာဘာသာရပ္ အပို ျမန္မာစာႏွင့္ အဂၤလိပ္စာကို သင္ ယူလိုေသာ္လည္း ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုး ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဘယ္ ေက်ာင္းမွ မသင္ၾကားေပးေတာ့ ဟု သိလိုက္ရ၍ ေဘာဂေဗဒႏွင့္ သမိုင္းဘာသာရပ္ကိုသာ ယူခဲ့ရ သည္။ ထုိဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အမွန္ကန္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေသာအခါ သိရွိလာရေသာ္လည္း ထုိအခ်ိန္ကလူတကာ၏ အထင္ေသးအျပစ္တင္မႈကို ခံခဲ့ရသည္။

ဉာဏ္မမီလို႔ သိပၸံလိုင္းလုိ လိုင္းေကာင္းရရက္နဲ႔ ဝိဇၨာကို ေျပာင္းတက္ရသည္ဟု ေဆြမ်ဳိး မ်ားက ေျပာသည္။ မိဘကေတာ့ ဒီေကာင္ ပညာတတ္မျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေကာင္ဟုဆိုသည္။ ဆဲသည္။ အေပါင္းအသင္းမ်ားကေတာ့ လူရာဝင္ေတာ့မည့္ေကာင္ မဟုတ္ဟုဆိုၿပီး ကဲ့ရဲ႕သည္။

ဆယ္တန္းေအာင္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ကိုယ္လိုခ်င္သည့္ တကၠသိုလ္ကုိ ကိုယ္တက္ခြင့္မရွိ။ အားလံုးကို အမွတ္ျဖင့္ခြဲထား သည္။ သိပၸံလိုင္းမွ ေအာင္လွ်င္ အမွတ္ အေကာင္းဆံုးသူမ်ား သည္ ေဆးတကၠသိုလ္ တက္ခြင့္ ရရွိသည္။ ၿပီးလွ်င္ အင္ဂ်င္နီယာ ႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာစသည္ျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း လူႀကိဳက္နည္းရာ လိုင္းမ်ားကို အမွတ္ျဖင့္ အစဥ္တစိုက္ ခြဲသြားသည္။ ဝိဇၨာလိုင္းတြင္ အျမင့္ဆံုးက ေဘာဂေဗဒ၊ ႏိုင္ငံျခားဘာသာသိပၸံ စသည္ျဖင့္ ခြဲထားေပးသည္။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ အင္ဂ်င္နီယာ တအားျဖစ္လိုသည္။ သူ႔အေဖက လံုးဝလက္မခံ။ ဒါနဲ႔ အမွတ္ကို အင္ဂ်င္နီယာလိုင္း အမွတ္ရေအာင္ ကပ္ေျဖသည္။ အမွတ္မမီလို႔ ေဆးေက်ာင္း မေလွ်ာက္ပါရေစႏွင့္ဆိုသည္ကို သူ႔အေဖက လက္မခံသျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ေဆးတကၠသိုလ္တက္လိုက္ရၿပီး သြားဆရာဝန္ျဖစ္သြားသည္။ စိတ္မဝင္စားသည့္အလုပ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ေပါက္ေပါက္ေျမာက္ေျမာက္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ မျဖစ္ဘဲ အခုထိဆရာဝန္လိုလိုေဆးဆိုင္ဖြင့္သလိုလိုျဖင့္ ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ ျဖစ္ေနသည္။

ဟိုတစ္ေလာက ကာတြန္း ဆရာေအာ္ပီက်ယ္၏သား ဉာဏ္ က်ယ္ေစအေၾကာင္း ဂ်ာနယ္ထဲ တြင္ ဖတ္လိုက္ရသည္။ သူေရးဆြဲ ႐ိုက္ကူးေသာ ‘ကြၽန္မ မလုိခ်င္ သည့္ ကြၽန္မဘဝ’ ကာတြန္း႐ုပ္ရွင္ သည္ ႏိုင္ငံတကာ ႐ုပ္ရွင္ဆုေပါင္းမ်ားစြာရရွိၿပီး ကမၻာေက်ာ္သြားသည္ဆိုသည့္အေၾကာင္း၊ သူ႔ အတြက္ ဝမ္းသာရေသာ္လည္း သူ၏ လူမႈကြန္ရက္တြင္ ေရးထား ေသာ ဒီငါးမိနစ္စာ ႐ုပ္ရွင္တကား ရဖုိ႔ ေဆးေက်ာင္းအၿပီး ေဆး႐ံု တြင္ အလုပ္သင္ဆင္းေနရခ်ိန္ အခ်ိန္ေတြလုၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့ရ ေၾကာင္း ၾကားသိရ၍ ဝမ္းနည္းမိ သည္။ သူသည္ အရမ္းေတာ္ ေသာ ကေလးျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ ကိုယ္ဝါသနာပါသည့္ ကာတြန္း ေရးဆြဲျခင္းကို အခ်ိန္ျပည့္လုပ္ ခြင့္မရ။ စာေတာ္ပါက ဆရာဝန္ ျဖစ္ရမည္ဆုိသည့္ ေဘာင္အတြင္းမွ သူ၏တန္ဖိုးရွိေသာ တီထြင္ ဆန္းသစ္ႏိုင္စြမ္းမ်ားကို အခ်ိန္ ျပည့္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ သူဆံုး႐ံႈးခဲ့ရ သည္။ ဒီေဘာင္အတြင္းမွ ထုိး ေဖာက္ခဲ့ပါက ‘ကြၽန္မ မလိုခ်င္ သည့္ ကြၽန္မဘဝ’ထက္ အဆ ေပါင္းမ်ားစြာေကာင္းမြန္ သာလြန္ ေသာ ကာတြန္းဇာတ္ကားေပါင္း မ်ားစြာျဖင့္ သူသည္ ကမၻာေက်ာ္ ကာတြန္းဆရာတစ္ဦး ျဖစ္ေန ေလာက္ၿပီျဖစ္သည္။

ေၾကမြသြားေသာေက်ာက္႐ိုင္းတုံးမ်ား
----------------------------------------
ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ မိဘမ်ား ႐ိုက္ႏွက္ ဆံုးမမႈကို ခံခဲ့ရသည္။ ႐ုိက္ၿပီး တိုင္း အိုးေကာင္းလိုခ်င္လွ်င္ နာနာ႐ိုက္ရသည္ဆိုသည့္ အ ေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားကို ေပးေလ့ ရွိသည္။ ျမန္မာျပည္မွ လူႀကီး၊မိဘဆရာမ်ားသည္ ကေလး သူငယ္မ်ားကို လိုရာပံုသြင္းလို႔ ရသည့္ ရႊံ႕ေစးမ်ားအျဖစ္ သတ္ မွတ္ထားၾကသည္။ျမန္မာျပည္၏ ပညာေရး စနစ္တစ္ခုလံုးသည္လည္း ထုိပံု သြင္းသင္ၾကားေရးကို အေျခခံ ထားသည္။ စာေတာ္လွ်င္ ဆရာ ဝန္ျဖစ္မည္။ ေနာက္တစ္ဆင့္ အင္ဂ်င္နီယာ။ ထုိမွတစ္ဆင့္ တစ္ဆင္႔ျဖင့္ ေနာက္ဆံုး အမွတ္ အ နည္းဆံုး ေက်ာင္းသားမ်ား ေရြးခ်ယ္ရသည့္ သမုိင္း၊ ပထဝီ ဘာသာရပ္တို႔သည္ လူည့ံမ်ားသာ ေရြးခ်ယ္သည္ဟု သတ္မွတ္ေပး ထားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သမိုင္းဘာသာရပ္ကို စိတ္ဝင္စားသူ သည္ သမိုင္းဘာသာရပ္ကို မေရြး ခ်ယ္ရဲေတာ့။ သူအမွတ္မီရာ ဘယ္ဘာသာျဖစ္ျဖစ္ ေရြးရေတာ့ သည္။ ဤသို႔ ပံုသြင္းထားေသာ ပညာေရးျဖင့္ ဘြဲ႕ရပညာမတတ္ မ်ားစြာကို ႏွစ္ေပါင္းဆယ္စုႏွစ္ မ်ားစြာ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ေတာ့ သည္။

ကြၽန္ေတာ္ ဆယ္တန္း ေအာင္သည့္အခ်ိန္တြင္ ျမန္မာ ျပည္တြင္ တကၠသုိလ္ဆက္ မတက္ျဖစ္ေတာ့။ ဒုကၡခံ ႀကိဳးစား ရင္းျဖင့္ ပညာေရးကို ဦးစားေပး ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ပညာသင္ ၾကားခြင့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရခဲ့ သည္။ ထိုႏိုင္ငံမ်ားသည္ ကေလး လူငယ္မ်ားကို ေက်ာက္႐ိုင္းတုံး မ်ားသဖြယ္ သတ္မွတ္ၿပီး ပညာ သင္ၾကားေပးသည္။ ကေလးေတြ ရွိေနသည့္ ပံုပန္းသဏၭာန္ကို မူတည္ၿပီး ပညာေရးျဖင့္ ထုဆစ္ ေပးသည္။

ထိုကဲ့သို႔ ေက်ာက္႐ိုင္းတုံး မ်ားကို ျမန္မာျပည္တြင္ လူ႔အဖြဲ႕ အစည္းတစ္ခုလံုးမွ ပံုစံခြက္ထဲသို႔ ႐ိုက္ႏွက္ကာ ပံုသြင္းေနၾကသည္ ကို စိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာ ေတြ႕ ျမင္ေနရေသးသည္။ ဤသို႔ ပံုစံ ဝုိင္းသြင္းၾကျခင္းေၾကာင့္ ႏွစ္ ေပါင္းငါးဆယ္နီးပါး ေၾကမြသြား ၾကေသာ ေက်ာက္႐ိုင္းတံုးမ်ား ကို ႏွေျမာတသမိရင္း ေနာင္တြင္ ေၾကမြသြားႏိုင္သည့္ ေက်ာက္႐ိုင္း တုံးမ်ားအတြက္ ပညာေရးျပဳ ျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား အလ်င္အ ျမန္ျပဳလုပ္ရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း . . .။

(7 Day Daily, 10 Jan 2017)